Ich bin kein Berliner
Door: opzoeknaaravontuur
Blijf op de hoogte en volg Line
19 Augustus 2011 | Duitsland, Berlijn
- “Je bent zelf kein Berliner!”
Gesloopt. Gebroken. Kapot. Moe. Brak. Dood. De reis had zeker geen stad langer moeten duren, of we hadden ons leefritme drastisch moeten aanpassen…
Aangekomen in de historische stad en voor een laatste keer de zweterige backpacks opgelucht gedumpt in ons hostel, hebben we onze magen gevuld met zowel de nodige voedingsmiddelen als een aantal alcoholische dranken. Bijgekomen van onze treinreis hebben we vervolgens onze stemmen doen weerklinken tijdens de karaoke avond in het hostel, waarna we met een deel van de Mambo’ers in een café en later een discotheek zijn beland. Hoe buitenstaanders nog steeds willen geloven dat ik het zusje van de gebroeders Van de Ven ben en hoe het toch telkens kan dat we in clubs met relatief veel homoseksuele mannen – balen! – belanden (aantrekkingskracht?), is me nog steeds een raadsel. Zelfs na zoveel weken.
Lichte wallen werden zware wallen, slaaptekort werd chronische vermoeidheid en treinreizen werd tijdreizen. Begonnen bij het moderne en hippe Sony Center zijn we de volgende dag naar Topographie des Terrors, Checkpoint Charlie en de overblijfselen van de Berlijnse Muur gegaan. Erg indrukwekkend, wat een verschrikkelijke en aangrijpende geschiedenis heeft deze moderne stad.
Vervolgens zijn we gaan lunchen bij de MacDonalds – wie had ooit gedacht dat ik dat nog eens zou doen, op vakantie nota bene! – waarna we Brandenburger Tor en de Reichstag hebben bezocht. ’s Middags zijn we opgesplitst en ben ik met Dide naar Arthouse Tacheless gegaan, een groot pand vol met Berlijnse moderne kunst: street artists. “You need marihuana? You need fuck?” – blijkbaar is hier niets te gek.
Na een glaasje prosecco op een terras met zenuwachtige ober (dat zou ik ook zijn bij twee prachtige, Hollandse dames zoals wij) en een bezoek aan Hackescher Markt zijn we met z’n allen ergens gaan eten en op zoek gegaan naar een cocktailbar om de een na laatste avond door te brengen, waar ik voor het eerst op deze reis werd gevraagd naar mijn ID – what a shame!
Op donderdag zijn we een gratis alternatieve tour gaan doen, die ons langs de modern scene van Berlijn leidde (graffiti art), waarna we naar voormalig concentratiekamp Sachenhaussen zijn gegaan. Sprakeloos, wat verschrikkelijk!
’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten geweest, waarna we de avond hebben doorgebracht in het openbaar vervoer. Eerst in een Engelse bus, later in een tot club omgebouwd metrostation. Een geslaagde laatste avond, al was onze laatste ochtend samen minder geslaagd na maar liefst twee uurtjes slaap…
En nu zit ik in de tuin met een glaasje witte wijn. We feesten gewoon door. Nog twee dagen doorbrengen in Oost-Polen en dan gaat de verhuizing naar de hoofdstad van Nederland beginnen. Hey ho let’s go!
Gesloopt. Gebroken. Kapot. Moe. Brak. Dood. De reis had zeker geen stad langer moeten duren, of we hadden ons leefritme drastisch moeten aanpassen…
Aangekomen in de historische stad en voor een laatste keer de zweterige backpacks opgelucht gedumpt in ons hostel, hebben we onze magen gevuld met zowel de nodige voedingsmiddelen als een aantal alcoholische dranken. Bijgekomen van onze treinreis hebben we vervolgens onze stemmen doen weerklinken tijdens de karaoke avond in het hostel, waarna we met een deel van de Mambo’ers in een café en later een discotheek zijn beland. Hoe buitenstaanders nog steeds willen geloven dat ik het zusje van de gebroeders Van de Ven ben en hoe het toch telkens kan dat we in clubs met relatief veel homoseksuele mannen – balen! – belanden (aantrekkingskracht?), is me nog steeds een raadsel. Zelfs na zoveel weken.
Lichte wallen werden zware wallen, slaaptekort werd chronische vermoeidheid en treinreizen werd tijdreizen. Begonnen bij het moderne en hippe Sony Center zijn we de volgende dag naar Topographie des Terrors, Checkpoint Charlie en de overblijfselen van de Berlijnse Muur gegaan. Erg indrukwekkend, wat een verschrikkelijke en aangrijpende geschiedenis heeft deze moderne stad.
Vervolgens zijn we gaan lunchen bij de MacDonalds – wie had ooit gedacht dat ik dat nog eens zou doen, op vakantie nota bene! – waarna we Brandenburger Tor en de Reichstag hebben bezocht. ’s Middags zijn we opgesplitst en ben ik met Dide naar Arthouse Tacheless gegaan, een groot pand vol met Berlijnse moderne kunst: street artists. “You need marihuana? You need fuck?” – blijkbaar is hier niets te gek.
Na een glaasje prosecco op een terras met zenuwachtige ober (dat zou ik ook zijn bij twee prachtige, Hollandse dames zoals wij) en een bezoek aan Hackescher Markt zijn we met z’n allen ergens gaan eten en op zoek gegaan naar een cocktailbar om de een na laatste avond door te brengen, waar ik voor het eerst op deze reis werd gevraagd naar mijn ID – what a shame!
Op donderdag zijn we een gratis alternatieve tour gaan doen, die ons langs de modern scene van Berlijn leidde (graffiti art), waarna we naar voormalig concentratiekamp Sachenhaussen zijn gegaan. Sprakeloos, wat verschrikkelijk!
’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten geweest, waarna we de avond hebben doorgebracht in het openbaar vervoer. Eerst in een Engelse bus, later in een tot club omgebouwd metrostation. Een geslaagde laatste avond, al was onze laatste ochtend samen minder geslaagd na maar liefst twee uurtjes slaap…
En nu zit ik in de tuin met een glaasje witte wijn. We feesten gewoon door. Nog twee dagen doorbrengen in Oost-Polen en dan gaat de verhuizing naar de hoofdstad van Nederland beginnen. Hey ho let’s go!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
