Junior in Paris
Door: opzoeknaaravontuur
Blijf op de hoogte en volg Line
31 Juli 2011 | Frankrijk, Parijs
Aankomen in Parijs is leuk, maar nog veel leuker als backpacker.
Nadat we na een zweterige tocht de backpacks in ons hostel the three ducks hadden gedumpt en we de eerste loco aan de haak geslagen hadden (Annelies, de reisbegeleider, en ik hadden een ontzettend aardige zwerver ontmoet met talenknobbel.... letterlijk!), kon de tour de la Paris beginnen: de Eiffeltoren. Er ontstond meteen een tweesplitsing in de groep, het deel dat met de lift omhoog ging en de echte die-hards die de toren per voet beklom en ook nog eens eerder boven was (en bovendien geld had bespaard). Uiteraard hoorde junior, ik dus, bij groep 2.
Nadat we drie uur later weer beneden waren, ging een deel terug naar het hostel terwijl de rest (de vier jongens, Annelies - onder het mom van: ik moet als begeleider mee - en ik) het nachtleven van Parijs ging ontdekken aan de Champs Elysées. Omdat we met onze opportunistische korte broeken niet overal binnen kwamen, zijn we in een Turkse waterpijpclub beland. Inclusief (uiteraard) waterpijpen, Turken en echte muziek à la "kiss kiss".
Een echte held staat de volgende dag weer gewoon (synoniem: fris en fruitig) vroeg op en zo zaten wij om stipt negen uur aan het ontbijt. Nadat een aantal mensen een flinke bak koffie achter de kiezen had gewerkt, vertrokken we richting het Louvre waar we uiteraard de Mona Lisa bekeken hebben - en ik moet zeggen dat hij een stuk groter was dan verwacht! (en nee dit lag niet aan het alcoholpercentage in ons bloed, die was nog steeds hetzelfde als die ochtend - al zeg ik niet nul) Hierna bezochten we de Notre Dame en Centre Pompidou, het Tate Modern van Parijs met een geweldige, gratis collectie en ook nog eens met prachtig uitzicht! Zeker een aanrader voor de kunstzinnige types onder ons.
Vervolgens zijn we door gegaan naar de Bastille, een leuke studentenwijk in de buurt van het Louvre. Hier probeerden Annelies en ik tevergeefs een leuke deal te regelen voor het avondeten; onze flirtskills moesten overduidelijk nog getraind worden. Desondanks was het wel een geslaagd bezoek, onze Tom, die altijd en overal tegen iedereen Nederlands praat, kreeg het voor elkaar om met een Fransman te communiceren. Onze Tom!
Maar gezien het mindere succes van Annelies en mij, besloten we het over een andere boeg te gooien en het bij de Sacré Couer te proberen. We stapten de eerste de beste tent binnen waar een "wel leuke" reggaegast achter de bar stond. Blijkbaar zagen wij lange blonde dames er ook best leuk uit, want hij wilde best 3 euro p.p. van de prijs afhalen. Later, nadat ik mijn flirt- en knipoogskills flinks uit de kast had gehaald (en één van ons geen eten kreeg door het vergeetachtige brein van onze ober), kregen we ook nog eens gratis cocktails, uitgaanstips en mochten we ook nog eens met hem op de foto! Een facebookadres en wat gelach later vroeg hij tot wanneer we in Parijs waren en of we hem om 02:00 wilden ophalen om uit te gaan. Wellicht wist hij op dat moment al dat we van plan waren naar de wallen van Parijs te gaan....
Hier hebben we uiteraard onze toeristenfoto´s van de Moulin Rouge gemaakt, maar hierna doken we al snel een bar in die onze reggaevriend had aangeraden. OZ of O2, aan het eind van de avond waren we er eigenlijk nog niet uit maar het was zeker gezellig, al kan ik me niet veel van de terugweg herinneren. Dit kwam niet door de alcohol, ik was gewoon in slaap gevallen.
Na een woeste nacht in het hostel, brak vanochtend onze laatste dag in Parijs aan. Allereerst stond een tour door de tunnels onder Parijs op het programma, de catacombe. Hier zijn in de 19e eeuw lijken uit begraafplaatsen heen gesleept om op te bergen, omdat Parijs blijkbaar helemaal vol lag. Het duurde wel even voor we binnen waren, er was een rij van plusminus 1,5 uur (deze tijd hebben we besteed aan het kopen van ijsjes en het ronddelen van de ijsjes die overgebleven waren aan kleine kinderen - denk eerlijk gezegd niet dat mijn ouders het goed hadden gevonden wanneer ik als klein kind een ijsje had aangenomen van een wildvreemd, raar, blond, hoeddragend meisje mét schorre rokersstem), maar het was zeker de moeite waard. Erg indrukwekkend!
Voordat we weer vertrokken zijn we nog snel onder de Arc de Triomph door gelopen en hebben we gekaart in een park, heerlijk chillen in het zonnetje dus à la "chilluh chilluh chilluh in het bubbelbad...."
Inmiddels, nouja: op het moment van schrijven, zitten we in de nachttrein vanuit Parijs naar Barcelona. Van slapen zal het niet kome, Michiel wordt morgen 22 en ik woon vanaf morgen officieel op kamers mét eigen reisverzekering. Feesten dus, vanacht, we hebben er zin in!
Dag Parijs, hello Barcelona, we komen eraan!
Nadat we na een zweterige tocht de backpacks in ons hostel the three ducks hadden gedumpt en we de eerste loco aan de haak geslagen hadden (Annelies, de reisbegeleider, en ik hadden een ontzettend aardige zwerver ontmoet met talenknobbel.... letterlijk!), kon de tour de la Paris beginnen: de Eiffeltoren. Er ontstond meteen een tweesplitsing in de groep, het deel dat met de lift omhoog ging en de echte die-hards die de toren per voet beklom en ook nog eens eerder boven was (en bovendien geld had bespaard). Uiteraard hoorde junior, ik dus, bij groep 2.
Nadat we drie uur later weer beneden waren, ging een deel terug naar het hostel terwijl de rest (de vier jongens, Annelies - onder het mom van: ik moet als begeleider mee - en ik) het nachtleven van Parijs ging ontdekken aan de Champs Elysées. Omdat we met onze opportunistische korte broeken niet overal binnen kwamen, zijn we in een Turkse waterpijpclub beland. Inclusief (uiteraard) waterpijpen, Turken en echte muziek à la "kiss kiss".
Een echte held staat de volgende dag weer gewoon (synoniem: fris en fruitig) vroeg op en zo zaten wij om stipt negen uur aan het ontbijt. Nadat een aantal mensen een flinke bak koffie achter de kiezen had gewerkt, vertrokken we richting het Louvre waar we uiteraard de Mona Lisa bekeken hebben - en ik moet zeggen dat hij een stuk groter was dan verwacht! (en nee dit lag niet aan het alcoholpercentage in ons bloed, die was nog steeds hetzelfde als die ochtend - al zeg ik niet nul) Hierna bezochten we de Notre Dame en Centre Pompidou, het Tate Modern van Parijs met een geweldige, gratis collectie en ook nog eens met prachtig uitzicht! Zeker een aanrader voor de kunstzinnige types onder ons.
Vervolgens zijn we door gegaan naar de Bastille, een leuke studentenwijk in de buurt van het Louvre. Hier probeerden Annelies en ik tevergeefs een leuke deal te regelen voor het avondeten; onze flirtskills moesten overduidelijk nog getraind worden. Desondanks was het wel een geslaagd bezoek, onze Tom, die altijd en overal tegen iedereen Nederlands praat, kreeg het voor elkaar om met een Fransman te communiceren. Onze Tom!
Maar gezien het mindere succes van Annelies en mij, besloten we het over een andere boeg te gooien en het bij de Sacré Couer te proberen. We stapten de eerste de beste tent binnen waar een "wel leuke" reggaegast achter de bar stond. Blijkbaar zagen wij lange blonde dames er ook best leuk uit, want hij wilde best 3 euro p.p. van de prijs afhalen. Later, nadat ik mijn flirt- en knipoogskills flinks uit de kast had gehaald (en één van ons geen eten kreeg door het vergeetachtige brein van onze ober), kregen we ook nog eens gratis cocktails, uitgaanstips en mochten we ook nog eens met hem op de foto! Een facebookadres en wat gelach later vroeg hij tot wanneer we in Parijs waren en of we hem om 02:00 wilden ophalen om uit te gaan. Wellicht wist hij op dat moment al dat we van plan waren naar de wallen van Parijs te gaan....
Hier hebben we uiteraard onze toeristenfoto´s van de Moulin Rouge gemaakt, maar hierna doken we al snel een bar in die onze reggaevriend had aangeraden. OZ of O2, aan het eind van de avond waren we er eigenlijk nog niet uit maar het was zeker gezellig, al kan ik me niet veel van de terugweg herinneren. Dit kwam niet door de alcohol, ik was gewoon in slaap gevallen.
Na een woeste nacht in het hostel, brak vanochtend onze laatste dag in Parijs aan. Allereerst stond een tour door de tunnels onder Parijs op het programma, de catacombe. Hier zijn in de 19e eeuw lijken uit begraafplaatsen heen gesleept om op te bergen, omdat Parijs blijkbaar helemaal vol lag. Het duurde wel even voor we binnen waren, er was een rij van plusminus 1,5 uur (deze tijd hebben we besteed aan het kopen van ijsjes en het ronddelen van de ijsjes die overgebleven waren aan kleine kinderen - denk eerlijk gezegd niet dat mijn ouders het goed hadden gevonden wanneer ik als klein kind een ijsje had aangenomen van een wildvreemd, raar, blond, hoeddragend meisje mét schorre rokersstem), maar het was zeker de moeite waard. Erg indrukwekkend!
Voordat we weer vertrokken zijn we nog snel onder de Arc de Triomph door gelopen en hebben we gekaart in een park, heerlijk chillen in het zonnetje dus à la "chilluh chilluh chilluh in het bubbelbad...."
Inmiddels, nouja: op het moment van schrijven, zitten we in de nachttrein vanuit Parijs naar Barcelona. Van slapen zal het niet kome, Michiel wordt morgen 22 en ik woon vanaf morgen officieel op kamers mét eigen reisverzekering. Feesten dus, vanacht, we hebben er zin in!
Dag Parijs, hello Barcelona, we komen eraan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
