Fietsen in Oxfordshire

Vanochtend werd ik wakker midden in de leegte van Oxfordshire, het gebied rondom Oxford dat bestaat uit veel groen, heuvels en kleine villages. Na een stevig Engels ontbijt – ik begrijp nog steeds niet hoe die Britten ’s ochtend vroeg bacon en scrambled eggs naar binnen kunnen werken – stond er een flinke fietstocht van zo’n 20 mijl op me te wachten. Samen met Sarah (CABI), bij wie ik vannacht geslapen heb, vertrok ik richting de Henley Royal Regatta, een jaarlijks vijf dagen durend roei-evenement aan de Theems waar heel de upper class uit Engeland bij aanwezig is. Gekke hoeden, bont gekleurde colbertjes en hoge hakken; daar stonden wij dan, in onze fietskleding.

De tocht richting de Regatta was goed te doen: op een steil klimmetje na (die ik uiteraard gewonnen heb) was er de hele route sprake van lekker achterover hangen en genieten van het uitzicht. Een prachtig uitzicht, echt een aanrader. De terugweg moest er natuurlijk geklommen worden, wat me achteraf gesproken echt 100% meeviel. Onderweg zijn we in een pub gaan lunchen (power-lunch), hebben we genoten van het uitzicht, maar ook flink gezweet. Voldoening.

Nadat we gedoucht en wel waren, ik mijn spullen opnieuw (en passend!) had ingepakt, brachten Sarah en haar vriend me naar Heathrow Terminal 5. Het was weer tijd om naar huis te gaan, na een prachtige tijd in de UK. Nog snel wat souvenirs voor het thuisfront ingeslagen (op kosten van m’n ouders; wat een lach!) voordat mijn vlucht om 20:00 zou vertrekken.

En nu zit ik alweer in de trein naar huis. Blij dat ik van degene naast me in het vliegtuig af ben (een dronken Nederlander die de gekste manieren verzon om met me te flirten) en hopend dat m’n moeder het moeder-spelen tijdens mijn reis niet gemist heeft. Tot straks!