Met de trein naar Lhasa
Blijf op de hoogte en volg Line
16 Juli 2013 | China, Lhasa
Door woestijnen, langs meren en over 5000 meter hoogte. Fantastisch uitzicht, en dat voor zesentwintig uur lang: de trein van Lanzhou naar het platform, of dak, van de wereld, Tibet.
Na de White Pagoda Temple in Lanzhou te hebben bezocht en behoorlijk wat gedoe bij het treinstation te hebben doorstaan (op ons ticket stond niet Lanzhou-Lhasa, maar Baoji-Lhasa… en probeer dat maar eens uit te leggen aan treinpersoneel dat geen Engels spreekt), vertrokken we. Met vier personen een dag lang in een kleine treincabine met vier bedden, China-size, typische muziek, Chinezen die ons zonder adempauze aanstaren en bier dat niet koud is. Een top recept dus!
Het uitzicht was werkelijk geweldig! En de Mahjong spelletjes ook – al is het uitleggen van een zo makkelijk spel aan een dubbel liggende familie niet echt jé van hét (knipoog). We aten Chinees, zagen Jaks en speelden met de zuurstof-inlaat in onze cabine. Want op 5000 meter hoogte kun je het verschil wel merken!
Aangekomen in Lhasa stond onze tourguide al klaar om ons naar het hotel te brengen. Lhasa, 3700 meter, relatief laag. Maar tien keer de trap op en neer rennen? Voorhijgen? Ik pas.
’s Avonds liepen we, eigenwijs als we zijn (onze tourguide had aangeraden om die avond vooral in het hotel te blijven en GEEN douche te nemen – slecht voor hoogteziekte, schijnt) wat rond in het oude gedeelte van de stad en zagen we het vroegere paleis van de Dalai Lama, het Potala. Gek hoe erg Tibet zoals verteld inderdaad gedomineerd wordt door de Chinezen: overal staan Chinese tekens, de Chinese vlag hangt voor het Potala en op elke hoek van de straat staan Chinese officials – soldaten dus. Hoe het precies zit met het China-Tibet conflict blijft lastig, goed te zien is het wel.
Westerse mensen zagen we ook, Nederlanders zelf. Toch bleef het lastig de weg terug te vinden naar het hotel. Ap was dan ook de sleutel en het kaartje met het adres erop kwijt geraakt. Zucht! Zit in de genen, zullen we maar zeggen.
Morgen naar Nam-tso, het hoogste zout water meer van de wereld. Nieuw record!
Na de White Pagoda Temple in Lanzhou te hebben bezocht en behoorlijk wat gedoe bij het treinstation te hebben doorstaan (op ons ticket stond niet Lanzhou-Lhasa, maar Baoji-Lhasa… en probeer dat maar eens uit te leggen aan treinpersoneel dat geen Engels spreekt), vertrokken we. Met vier personen een dag lang in een kleine treincabine met vier bedden, China-size, typische muziek, Chinezen die ons zonder adempauze aanstaren en bier dat niet koud is. Een top recept dus!
Het uitzicht was werkelijk geweldig! En de Mahjong spelletjes ook – al is het uitleggen van een zo makkelijk spel aan een dubbel liggende familie niet echt jé van hét (knipoog). We aten Chinees, zagen Jaks en speelden met de zuurstof-inlaat in onze cabine. Want op 5000 meter hoogte kun je het verschil wel merken!
Aangekomen in Lhasa stond onze tourguide al klaar om ons naar het hotel te brengen. Lhasa, 3700 meter, relatief laag. Maar tien keer de trap op en neer rennen? Voorhijgen? Ik pas.
’s Avonds liepen we, eigenwijs als we zijn (onze tourguide had aangeraden om die avond vooral in het hotel te blijven en GEEN douche te nemen – slecht voor hoogteziekte, schijnt) wat rond in het oude gedeelte van de stad en zagen we het vroegere paleis van de Dalai Lama, het Potala. Gek hoe erg Tibet zoals verteld inderdaad gedomineerd wordt door de Chinezen: overal staan Chinese tekens, de Chinese vlag hangt voor het Potala en op elke hoek van de straat staan Chinese officials – soldaten dus. Hoe het precies zit met het China-Tibet conflict blijft lastig, goed te zien is het wel.
Westerse mensen zagen we ook, Nederlanders zelf. Toch bleef het lastig de weg terug te vinden naar het hotel. Ap was dan ook de sleutel en het kaartje met het adres erop kwijt geraakt. Zucht! Zit in de genen, zullen we maar zeggen.
Morgen naar Nam-tso, het hoogste zout water meer van de wereld. Nieuw record!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
