Cactus-zitten en combi-surfen

(Sorry voor de vertraging)

Na twee nachten te hebben doorgebracht in Lima met veel wijn, vis, rum, in een super gezellig familie hostel en met natuurlijk, last but surely not least: Julius, vertrokken we zondag om 12:30 per bus richting La Paz, Bolivia. Tientallen films, duizenden pijntjes - stilzitten is écht zó niet mijn ding - en 30 (!!!) uur later kwamen we aan. Wát een feest! Not dus. Maar La Paz maakte en maakt nog steeds alles meer dan goed. We aten fantastisch Mexicaans eten voor slecht 4 euro p.p., dronken cocktails en aten de volgende ochtend omelet op bed (guess who er 's ochtends uit de veren sprong om een ontbijtje te fixen - zo'n slechte vriendin ben ik nog niet). Bovendien ontmoetten we Eric, de gids met wie ik in Huaraz Vallunaraju beklommen heb en die nu toevallig ook in Bolivia is. En guess what: volgende week gaat hij allemaal coole dingen doen met een client en wij mogen mee!!!

Wat er allemaal precies gaat gebeuren is nog even een geheimpje. Julius moet hoognodig acclimatiseren - na 5 weken op 3200 te hebben geleefd, heb ik dat niet zo zeer meer nodig - en wil geen valse hoop schetsen. Meer voor mij dan voor jullie, want mijn enthousiasme loopt nogal eens uit de hand (wiens niet?). Maar alsnog, mochten jullie volgende week niks van me horen, dan sta ik hoogstwaarschijnlijk (en vooral: hopelijk) ergens op een besneeuwde top in de Cordillera Real....

Inmiddels zijn we in Achacachi, een kleine stad 2 uur van La Paz met vriendelijke mensen, levendige marktjes en best of all: geen contact met de buitenwereld - vandaar de vertraging voor het posten van deze blog. Vandaag hebben we een hike gedaan met vrienden van onze couchsurfer (Milton) bij het Titicaca meer, één van de hoogste meren ter wereld. Prachtig! En de hike was top, klimachtig zelfs, totdat ik per ongeluk in een cactus ging zitten en Julius de naalden uit mijn bil moest halen. Au! Niet het meest charmante moment van onze relatie.

Terug naar Achacachi was er geen plaats meer in de combi, de minibusjes hier. Dus besloten Julius en ik maar op het dak te gaan zitten, zoals we andere locals hebben zien doen. Combi-surfen, zo zou ik het ook wel willen noemen. Natuurlijk geheel onverantwoord, maar dat is reizen in Zuid-Amerika nou eenmaal en zeg nou eerlijk: we leven nog. Gelukkig was de rit niet lang, voor een paar uur zou ik zeker bevriezen. Wat een wind! Fotos volgen nog!

Morgen en overmorgen gaan we waarschijnlijk een trekking doen naar een meer op hoogte ter voorbereiding op volgende week. Laguna Glaciar, 5100, als we het vinden tenminste. De route schijnt lastig.

X

Ps. Wauw, we hebben vanavond echt één van de beste improvisatie-dishes gemaakt in tijden. Soya saus, mango, gember en bief. Jam! Mam, dit moet je echt proberen, en anders ga ik het in januari koken. Hier is het recept:

- sperziebonen
- wortel
- ui
- biefstuk in plakjes
- 1 mango
- 4 tenen knoflook
- oregano
- gember
- zout (& peper wat we hier helaas niet hebben)
- soya saus

Bak (niet koken) de groenten met de kruiden, voeg het vlees toe en ten slot de mango en soya saus. Geniet!