Kili op de kili

Met een Kilimanjaro biertje in de hand zaten we precies vorige week met onze gidsen, kok en een deel van de 15 dragers in ons hotel in Arusha. Na te genieten, of eigenlijk meer bij te komen, van onze zes-daagse hike naar de top van de Kilimanjaro (Uhuru Peak) voordat we een paar uur later weer terug zouden keren naar Nederland. 4000 m klimmen, 4000 m dalen. Vijf verschillende tentenkampen, regen, mist, wind, kou. Hoogteziekte, ziekte – we hebben het allemaal meegemaakt.

Het begon allemaal op woensdag 6 augustus. Ik vloog samen met een zieke Joran over Dubai naar Nairobi. Vervolgens werd ik zelf aangestoken en lag ik met koorts in de jeep terwijl de giraffen naast het raam stonden. Daarna: lees het Kili report hieronder!

--------------------------------

Dag 1, 5:10, hotel in Arusha, 1387 m

Ik kan niet slapen. Warm, koud, warm, koud, warm. Continue spoken er scenarios rond in mijn hoofd over morgen. Zie ik het nog wel zitten die Kili? Ga ik beter zijn morgen? En zo niet, ga ik het dan zijn overmorgen?

Ik ben vastbesloten, ik wíl naar boven! Maar of het ook realistisch is...


Dag 1, 18:38, Camp 1 (Machame), 3030 m

Ik heb het overleefd. Ik lig in het bed dat onze porters (de sherpa's van de kili) naar boven hebben getild en klaar hebben gemaakt. Vandaag is als een waas voorbij gegaan, maar volgens mij was de jungle heel erg mooi. We hebben net zelfs een blik op de top gehad!

Het wordt zuinig aan doen met de strepsils de komende dagen, al schreeuwt mijn keel continue naar meer. Duimen dat ik morgen beter ben!


Dag 2, 14:06, Camp 2 (Shira), 3800 m

De komkommersoep van gister (wat een luxe hier die maaltijden!) en de gingertea van vanochtend hadden hun effect: de eerste 400 hoogtemeters ging ik fluitend omhoog. Daarna ging het, in dit geval ook echt bij wijze van spreken, bergafwaarts. Niks hoogte, niks vermoeide benen, keelontsteking te pakken...

Onze gidsen, kok en 15 porters hebben onze tenten en ons eigen "drie sterren restaurantje" al klaar gezet. Straks komt de thee en popcorn en dan volgt er weer salade, soep en hoofdgerecht. En thee natuurlijk. Luxe, zou ik normaal gesproken zeggen.


Dag 2, 19:23, Camp 2 (Shira), 3800 m

Ik lig in bed alsof er een sneeuwstorm aankomt: legging onder m'n pyjamabroek, dikke sokken, muts en zelfs handschoenen. De vis van gister was lekker, maar de pannenkoek van vandaag met vlees, groenten, salade en ananas toe... GODDELIJK!!

Praten en slikken doet nog steeds pijn, maar de koorts is volledig weg. Ik heb stiekem zelfs van de zonsondergang en "Kili-gluhe" kunnen genieten. Morgen krijg ik room service in mijn tent (tent service!): een kopje gingertea. Daarna gaan we door naar Camp 3. Daarvandaan begint de echte tocht: eerst naar 4600 en dan 's nachts naar de top voor zonsopgang. Dat wil ik niet graag missen!


Dag 3, 02:23, Camp 2 (Shira), 3800 m

Het is volle maan, Ap snurkt en ik moet super nodig naar de wc. Maar ik wil niet. Het is zo koud buiten en of ik het daarna wel weer warm krijg...


Dag 3, 06:36, Camp 2 (Shira), 3800 m

Tent service: gingertea. Wow wat een luxe!!!!


Dag 3, 17:17, Camp 3 (Barranco), 3900 m

We hebben de zon gezien vandaag(!!!) en ik heb een hoogterecord "geen stem hebben" gezet, 4667. Misschien maar beter ook voor de rest van de familie: Remo is helemaal gesloopt en mamsie heeft een beetje (hoogte?) hoofdpijn. Gelukkig is mijn keelontsteking deels genezen, nu alleen die stem nog - al is het natuurlijk ook niet erg om te kunnen zeggen dat ik mijn record verbroken heb met 5895...

We zijn vandaag van +- 3800 naar 4667 gelopen en weer gedaald naar 3900. Tot 4400 heeft mijn hoogtestage in Oostenrijk z'n effect gehad, daarna begon ik ook langzamerhand te merken dat we inderdaad niet meer op zee-niveau zijn.

Tijd voor soep. Komkommer en courgette hebben we al gehad, welke andere groene groenten zijn er?


Dag 3, 19:36, Camp 3 (Barranco), 3900 m

Ooooh wat een warm bedje!!! De wind van gister is uitgezet en wow wat scheelt dat!!!

Tijd voor een beetje aftersun op m'n gezicht. Een groot voordeel aan verbrand zijn: zelfs al je moe bent, komt de hitte in stoomwolken naar buiten zetten! We hebben overigens na het zonnetje van vanmiddag alleen nog maar mist gehad. Misschien wordt morgen beter, maar in de bergen (zeker met bergen op deze hoogte) weet je het nooit!


Dag 4, 03:32, Camp 3 (Barranco), 3900 m

De tent is van buiten bevroren. Maar het uitzicht op de kili in maanlicht is prachtig!!!!


Dag 4, 15:03, Basecamp (Barafu), 4600 m

Wat een tocht vandaag!! Kapot, moe, gesloopt. En vanavond door naar de top, snel bijtanken dus! Ik zou willen dat ik meer kon schrijven, maar daar heb ik even geen energie voor...


Dag 4, 19:08, Basecamp (Barafu), 4600 m

Over minder dan 4 uur gaat de wekker voor ontbijt. Uiterlijk 24:00 gaan we lopen. Remo ziet het weer zitten, maar nu is Ap aan de beurt: misselijk. En ik zelf? Tsja, het moet maar. M'n keelontsteking gaat het in ieder geval niet leuk vinden - maar ik des te minder als ik niet ga.

Tijd om te slapen!


Dag 5, 09:54, Basecamp (Barafu), 4600 m

Wat een klote berg! Damn, ik ben helemaal gesloopt. Round trip +- 10 uur. En dat terwijl ik zeker de eerste drie uur niet wist of ik het wel zou halen met m'n keelontsteking. Maar de woorden van Julius "sickness goes over proudness" en het idee dat hij trots op me zou zijn als ik zou omdraaien hebben ervoor gezorgd dat ik toch doorzette. En dat was het waard: de zonsopgang bij Stella Point (dan ben je al boven op de berg, alleen nog niet op het hoogste punt) en de enorme gletsjer op de top van de kili. Prachtig!

Helaas wel een topfoto zonder Remo en Ap... Maar qua tocht was het sowieso tien keer niks. De afgelopen dagen waren leuk, vandaag kwam regelrecht uit hell! Nu uurtje rust, eten en dan nog eens 1600 m afdalen. Dat wordt zeker geen bewuste actie!

--------------------------------

En bewust was het zeker niet. Sjonge jonge wat heftig: om twaalf uur ’s nachts 1300 m stijgen tot je met zonsopgang op de top aankomt, dan 1300 m dalen naar de tent waar we een uurtje mochten slapen (ik had bijna liever niet geslapen...) om vervolgens nóg eens 1600 m te dalen naar Mweka Camp waar Ap en Remo op ons zouden wachten. En dan hebben we het nog niet eens over de volgende dag waarop we terug moesten naar de gate en diezelfde dag nog op het vliegtuig zouden stappen richting Nederland........

Maar het was het waard. De ijsvlaktes op de top, de zonsopgang bij Stella Point en de steentjes in de schoenen bij de afdaling door het vulkaanpuin. De blaren die ik niet gehad heb (WOW wat zitten normale bergschoenen fantastisch! Alsof je voeten constant door kussentjes gekust worden!) en de keelontsteking die ik wel heb gehad. Ik ben gewoon op het hoogste punt van Afrika geweest! Het hoogste punt, tot nu toe, (vliegreizen niet meegerekend) in mijn leven!

Proost met een Kili biertje op de Kili!


Ps. Het filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=7OCkq0GgJmc&feature=youtu.be