Happy year of the snake!

Donderdag stond onze reis gepland: per trein naar Guilin en Yangshuo, China. Onze visa waren binnen, de treintickets geboekt (op moment van boeken waren er nog vijf tickets over, wij hadden er vier nodig... oef!) en onze rugzakken volgeladen. Tijd om de reisdrukte voor Chinees Nieuw Jaar te overmeesteren!

We vertrokken eind van de ochtend naar Shenzhen, waarvandaan onze nachttrein een aantal biertjes en enige indrukken later zou vertrekken. Meteen op de grens tussen Hong Kong en Shenzhen merk je dat je in China bent: het aantal Engelse woorden per bord neemt per meter af, de "gewone" wc's maken plaats voor hurkers, toiletpapier is nergens te vinden, vlees daarentegen overal, en je moet overal en altijd met iedereen op de foto. Want tja, een blonde dame in gezelschap van drie knappe Duitsers hebben ze natuurlijk in geen tijden gezien!

Bij het inchecken voor de treinreis begon de drukte: Chinezen, overal! Met koffers, eten en kinderen, op weg naar huis om het nieuwe jaar volgens traditie in te wijden. De trein was dan ook vol. En daar sta je dan als toerist, te midden van deze menigte aan mensen.... een hele ervaring, zeg dat wel!

Na de nacht met mijn Duitse vrienden te hebben doorgebracht op "one size fits all" hardsleepers (die werkelijk echt fantastisch sliepen!), kwamen we aan in Guilin. Koud, regen, wind. Totaal niet wat we van Hong Kong gewend waren. Eenmaal het hostel gevonden, en ons verbaast hebbend over het feit dat er zoveel scooters rondrijden met handschoenen die zijn vastgemaakt aan het stuur, besloten we onszelf op te warmen met een welverdiend ontbijt. Noodle soep, Guilin style. Het werkmeisje met haar lieve lach en struikelende Engels had de topdag van de week: niet alleen gekke Westenaars in haar restaurant die haar eten lekker vonden, maar die het ook nog eens goed vonden dat ze een foto van ze nam!

De rest van de dag zijn we naar de Reed Flute Cave geweest (prachtig!), waar onze tourguide rare Chinese liederen voordroeg, hebben we handschoenen gekocht tegen de kou (nooit gedacht dat ik die nodig zou hebben op mijn reis hier, toch de beste aankoop tot nu toe), en hebben we de Elephant Trunk bekeken. 's Avonds hebben we gegeten voor zo'n drie euro per persoon en ook al hadden we geen idee wat het was wat we besteld hadden, het smaakte goed. Kijk, dat zijn nou eens prijzen!

De volgende dag, zaterdag, besloten we ons voort te bewegen naar Yangshuo vanwege de slechte weersvoorspelling in Guilin. Nadat we de dag van het werkmeisje van de vorige dag weer hadden gemaakt door terug te keren naar dezelfde ontbijtplek, zijn we per bus naar de Li River gegaan vanwaar we zouden gaan hiken naar Xingping, een klein dorp op de weg naar Yangshuo. En hoewel de busrit al een hele ervaring was met een gestoorde chauffeur die reed alsof hij alle anderen van de sloffen ging rijden, inclusief de auto's op de andere baan, wisten we niet dat de oude vrouw naast ons de volgende hindernis zou zijn....

Miss golden teeth, zoals we haar toen noemden, begon namelijk meteen na de busreis de achtervolging: ze moest en zou degene zijn die ons per bamboo-boot naar de andere kant van de rivier zou brengen. Voor 100 RMB (zo'n 13 euro), en dat voor maar 10 meter - we zijn geen moneymachines!

Maar na wat onderhandelen met handen en voeten en enig geschreeuw te hebben aangehoord van haar kant, kregen we het uiteindelijk voor elkaar de rivier twee keer over te steken voor 60 RMB per persoon - mijn Duitse vrienden noemden haar inmiddels liefkozend "naziomi". Deze oversteken hadden we nodig om de hike te kunnen volbrengen, en we zijn dus met haar in zee gegaan. En ook al moet ik zeggen dat ik haar op het moment zelf wel in de rivier kon gooien, moet ik toegeven dat het nu een fantastische ervaring is: Chinezen die tegen je schreeuwen, alleen maar om hun goederen te verkopen. Gekkenwerk! Cultuurshock? Ja, wel een beetje.

De hike daarentegen was fantastisch. We hadden geweldig uitzicht over de rivier en zijn een aantal kleine villages tegengekomen waar de mensen zich voorbereidden op Chinees Nieuw Jaar. Toch zit er een keerzijde aan: denk je eindelijk gratis eten (suikerriet) te hebben gekregen ter gelegenheid van de nieuwjaarsviering, moet je uiteindelijk toch de portemonnee trekken. Tsja... ze weten wel van handelen die Chinezen, je blijft er tenslotte uitzien als toerist!

Eenmaal aangekomen in Xingping, moesten we een bus vinden naar Yangshuo, waar we voor 3 euro per nacht een hotel hadden geboekt omdat alle hostels die avond vol zaten. Maar... Chinees Nieuw Jaar, de bus reed niet! Uiteindelijk is het gelukt dankzij de onderhandel-skills van een van mijn Duitse vrienden om een taxi te regelen. Waar de rekenmachine op de iphone wel niet goed voor kan zijn: toets een willekeurig bedrag in en hope for the best. 's Avonds, nadat we aangekomen waren in het hotel, zijn we gaan eten in een restaurant gerunt door Moslims met de beste zelfgemaakte noodles die we ooit hebben gehad! Aanrader dus!

Maar om 12 uur begon het echte feest: het jaar van de slang zou beginnen! De lokale bevolking verplaatst zich naar de straten, rotjes worden afgestoken (heeeeeel veel rotjes, alsof er een oorlog gaande is in de stad!) en de nieuwjaarswensen vliegen over en weer. Top om nu in Yangshuo te zijn, en niet in de mensenmassa van Hong Kong!

Vanochtend, zondag, zijn we teruggegaan naar het restaurant van de vorige dag om nog eens te genieten van de zelfgemaakte noodles. Het eten in Hong Kong mag dan verrukkelijk zijn, in China is het nog 10x beter! En bovendien ontzettend goedkoop, reken zo'n 1.5 euro voor een ontbijtje. Onze magen gevuld hebbend, verplaatsten we ons naar een hostel (Climbers Inn, klinkt goed niet?) om de kosten van de totale reis iets te drukken en zijn we naar de modderbaden en hotsprings geweest. Het modderbad mocht dan erg koud zijn, de hotsprings waren zeker een goede start van het nieuwe jaar, het jaar van de slang.

Rozig zitten we nu in ons hostel, bedenkend wat we de komende dagen gaan doen als het weer zo blijft. Want regen en kou is toch niet onze beste vriend..

新年好