Fieldhockey

Maandag om 9 uur ’s ochtends stonden zo’n 60 meiden op het hockeyveld van Harvard te wachten om vier dagen lang gesloopt te worden, onwetend dat dit de zwaarste week van de zomervakantie tot nu toe zou worden. Het begon allemaal met een uitgebreide warming-up en heel wat rekken en strekken om het niet te voorkomen spierpijn tegen te gaan. Ondanks het erg warm en vochtig was, werd er toch ongelooflijk fanatiek getraind: het zweet stroomde over onze ruggen.

Voor de lunch werden er in vijf verschillende groepen een aantal drills doorlopen om onze individuele skills te vergroten. Zo had ik voorheen nog nooit zo actief verdedigd en bleek ik het best de backhandslag onder de knie te hebben. Want nee, Amerikanen zijn geen sterspelers, maar wel ontzettend gemotiveerd! Na de lunch (die overigens te kort was) werden tactische skills behandeld, waarna we in landenteams wedstrijden speelden. En guess what, dutchie werd ingedeeld bij Germany!!!

Vier uur ’s middags was het hele feest afgelopen en ging ik – weliswaar helemaal kapot – naar huis om de volgende dag weer aan hetzelfde schema te worden onderworpen. Hetzelfde schema, maar dan erger: spierpijn. In mijn bovenbenen, kuiten, voeten, handpalmen, rug en ja zelfs in mijn billen! Gelukkig bleek ik niet de enige en nam het de daarop volgende dagen af. Anders weet ik niet of ik deze vier dagen durende week overleefd had.

Hopelijk heb ik hiermee die felbegeerde basispositie bij HCHN afgedwongen!