Operatie bruin

Ooit op de middelbare school heb ik het verfen van mijn haar afgezworen. Zelfs al mochten mijn blonde lokken ooit grijs kleuren, dan komt er een grote weerstand bij me op bij het idee nep haar te hebben... Maar situaties veranderen. Ik wilde niet dat blonde, lange meisje alleen op reis zijn. Alleen in Zuid-Amerika. Blond. Dat kan bijna niet goed gaan....

Dus stapte ik een paar weken geleden de etos binnen op zoek naar een tijdelijke (!!!) haarkleuring. Daar stond een grote opgave te wachten: welke kleur? Welk merk? En welke wast er echt volledig uit?

Het was een heel gedoe, maar, drie winkels verder, had ik eindelijk wat gevonden. Donkerblond, omdat volgens de verkoper alle andere kleuren mij in een oranjefanaat zouden veranderen. En of je daar nou mee in Zuid-Amerika moet aankomen. Wat als ik nog naar Brazilie ga?

Vanochtend was het zo ver: operatie bruin. En het resultaat? Julius begon meteen te lachen en zei dat het rood was (dat was voor ik in de spiegel zag dat hij een geintje maakte), en echt bruin is het nou ook weer niet. Zilver, volgens Julius. Ik vind het meer iets weg hebben van een melange van donkerblond en grijs.

Mijn blonde lokken zijn dus gedaan. Of althans, tot het er na 22 shampoo-beurten uitspoelt. Spijt? Mwah. Zou ik het weer doen? Echt niet! Voor de Zuid-Amerikaners blijf ik wat ik was: niet zwart, en dus blond. We moeten nog zien wat het oplevert! Een leuk geintje is het alvast wel!

Before & After fotos volgen!