Zhangjiajie: als witte stip tussen de Chinezen

Aangekomen in Zhangjiajie sloeg even de paniek toe: geen Westerse mensen en niemand spreekt meer dan drie woorden Engels. Geheel uit mijn comfortzone, precies waar ik naar verlangd had in Thailand. Echter, nu het er echt van kwam, begon ik het gemak waarmee ik de afgelopen maand rondgereisd had langzaamaan te missen. "Where are the busses?", antwoord: ophalende schouders. "You have noodles", antwoord: vragende gezichten. Een uitdaging, dat is het for sure!

Gelukkig had ik die avond ervoor een hostel inclusief routebeschrijving weten te vinden. Hier spraken ze gelukkig wel Engels (ik kon ze wel zoenen!) en hielpen ze mijn trip te plannen naar Zhangjiajie Forest Park, de plek beroemd vanwege de Avatar. En het was prachtig! Vijf uur lang heb ik gehiked, ben ik op de foto geweest met ik weet niet meer hoeveel Chinese toeristen en praatte ik met kinderen die stonden te springen om hun Engels met mij te oefenen.

Trappetjes, trappetjes, trappetjes. Dat is wat ik mij herinner na twee dagen rond te hebben gelopen in het park samen met de Chinese toerist - de toerist die zich de hele dag verplaatst per bus, tenminste drie eetfoto's neemt per dag, naar luide muziek luistert (zelfs in een natuurgebied!) en weigert opzij te stappen wanneer de paden kruizen. Hoogtepunt was toch wel het meisje dat met mij op de foto wilde en vijf minuten later met een grote glimlach het resultaat kwam laten zien: een 20x30 uitgeprinte foto van haar en een blond meisje, ik dus, de enige witte stip in een zee van zwart.

Avatar-like was het park zeker, met dunne pilaren van rotsen en veel groen, al blijft het natuurlijk toch vooral een truc om toeristen te lokken, en het werkt. Zhangjiajie zelf was wat ik al kende van een Chinese stad. Een rural area, zoals me werd verteld - als dat is hoe ze een plek de grootte van Amsterdam noemen, wil ik niet weten hoe groot Beijing zal zijn!

Inmiddels regent het (ik heb het wel getroffen hier!) en wacht ik op mijn trein naar Beijing. Vierentwintig uur, zonder zitplaats. ZONDER zitplaats, precies, ik moet staan. Mijn survival tactiek? Een pot pindakaas, een brood, chocolade en een pak gedroogde mango's. Zoals ik altijd zeg, you either enjoy or experience it, en dit zal zeker onder het laatste vallen. Wens me succes!

再见