Trip to Niagara – almost stuck in Canada

Omdat afgelopen vrijdag onze laatste schooldag was, zijn we zondagochtend vroeg met opa vertrokken richting de Niagara Falls om onze vakantie in te wijden en te genieten van het feit dat onze klasgenootjes in Nederland nog in de schoolbanken zitten. (poor you!) Maar… daar laten wij onze drie daagse trip – qua afstand ongeveer te vergelijken met een dag skiën in de Alpen (gekkenwerk dus) – natuurlijk niet door verpesten. ’s Middags kwamen we aan in Auburn, een gezellig plaatsje vlak bij de Finger Lakes (prachtig!), waar we de eerste nacht zouden doorbrengen. Nadat we heerlijk gegeten hadden in Skaneateles – probeer dat maar eens drie keer achter elkaar te zeggen – en met de tv nog aan in slaap waren gevallen, vertrokken we de volgende ochtend richting het spectaculairste gedeelte van de reis: de Falls!

Wat verschrikkelijk gaaf zeg, water dat 53 meter naar beneden valt en vervolgens te pletter slaat op de rotsen, wat enorme mistwolken veroorzaakt. Heerlijk voor wat verkoeling. Omdat dit schouwspel nog beter te zien schijnt te zijn vanuit Canada, gingen ook wij de grens over. En inderdaad, Canada beschikt echt over een zogenaamde “superview” over de watervallen. Super gaaf! Daarnaast hebben we de beruchte boottocht gemaakt (maid of the mist), die je heel dichtbij de Horseshoe Falls brengt. Er worden niet voor niks gratis poncho’s uitgedeeld bij het betreden van de boot, al maakt natuurlijk lang niet iedereen (lees: Line, die zich weer eens moest bewijzen, en haar volgzame broertjes) gebruik van. Gevolg: doorweekt.

Bijna hadden ze mij vastgehouden in Canada, omdat ik een “verkeerd” visum heb. (een stom “1”tje, wat een “2” had moeten zijn) Op de heenweg had de Canadese douane mij al gewezen op de mogelijke problemen, vandaar dat we in Amerika een stempel moesten halen om verzekerd te zijn van terugkomst. Maar… hier maakten de Amerikanen (of eigenlijk één Amerikaan) een grote fout. Ik mocht namelijk niet, wanneer ik de grens gepasseerd had, terug het land in met mijn verkeerde visum! Uiteindelijk hebben ze een oogje dichtgeknepen en degene, die mij in de problemen geholpen had, flink op zijn kop gegeven. THANK GOD! En: ik heb een voet in Canada gezet!

Op de terugweg (dinsdag) hebben we één van de boerderijen bezocht, waar mijn opa vroeger als exchange farmer gewerkt heeft. En waar nog steeds dezelfde familie de boel draaiende houdt. Erg gaaf om de reacties te zien tussen de oude bekenden! Waarna we weer terug zijn gegaan naar ons thuis in Belmont, want zo voelt het: thuis.

Aankomende zaterdag vertrek ik voor 10 dagen naar California en omgeving, ik zal proberen tussendoor wat van me te laten horen voor alle geïnteresseerden.

Line


Ps. En wat betreft de “hittegolf” (zo wordt het al snel genoemd als het in Nederland meer dan een week warmer is dan 25 graden celsius met non-stop zon), kom naar Boston. Dan zul je het pas echt meemaken.