Those lonely days in Huaraz

Een haat-liefde verhouding. Dat is het, wat ik voel voor Huaraz. De bergen zijn fantastisch en de treks en beklimmingen zijn precies waar ik over gedroomd heb. Maar terug in Huaraz, waar de verkiezingen vollop gaande zijn (serieus, het is een heus spectakel met muziek, toeterende auto's en optredens, en dat al 3 weken lang!), op "rustdagen", haat ik het. Het klinkt heel verleidelijk: een rustdag. Maar wat het eigenlijk is, is een dag vol stress. Vol stress op zoek naar nieuwe klimbuddies, die, nu het low season van start is gegaan, moeilijk of niet te vinden zijn. Frustrerend, dat is wat een rustdag eigenlijk is.

Tot ik, zoals gister, weer nieuwe maatjes vind en weer volstroom met nieuwe energie. Met zo veel energie dat ik besloot om te gaan zwemmen (lees: dippen) in een gletschjermeer, genaamd Laguna Ahuac, op 4500 meter hoogte vandaag. Brrrrrr, koud, maar wat voelde ik me o zo goed en o zo schoon daarna!

Inderdaad, ik heb maatjes gevonden, wooeh! We gaan een driedaagse trekking doen naar de ruïnes van Chavin. Het is een oude pelgrim route, dus ik ben heel benieuwd! En daarna? Dan is het nog maar een week tot Julius komt en de rustdagen echt rustdagen worden. Tot die tijd ga ik nog een laatste poging doen maatjes te vinden...... Wish me luck!