Op handen en voeten: met Ap in Guangzhou

Bij terugkomst uit Canada ben ik door een douche gelopen en niet meer opgedroogd. Althans, zo voelt het nu de humidity-levels in Hong Kong een nieuw toppunt hebben bereikt sinds mijn aankomst in januari. Plakkerig, zwetend, warm. Winter, wat was dat ook alweer?

Na mezelf een week door colleges, slecht weer (=regen/onweer) en mijn blues te hebben gesleept, ben ik afgelopen weekend met mijn klimvriend Chris naar Sai Kung en Lion's Rock geweest om te hiken en te klimmen. Maar het werd ons niet gegund, naast die 50 muggenbulten die ik heb opgelopen - blond hè, dat zien ze niet veel -, zijn we twee keer zeiknat geregend. Of het een verrassing was? Nee, niet echt gezien de weersvoorspellingen van de laatste drie weken. Zucht.

Deze week waren mijn laatste colleges voordat volgende week de tentamens beginnen en studenten zich opsluiten in de bibliotheken op campus. En ik? Ik probeerde, met groot succes, het studeren nog even uit te stellen met het end of term ball en een bezoekje naar Guangzhou op het programma; na ons laatste high table dinner in Morningside College deze woensdag, vond het feest plaats. Een Chinees feest, dat mocht duidelijk zijn: iedereen verzamelde zich rondom de tafel waar de unlimited drinks (voor slechts een 2 euro kostend ticket) te vinden waren. De dansvloer was leeg. En daar moest verandering in worden gebracht!

Nalanda, een exchange student uit Calgary, en ik besloten een beetje leven in de brouwerij te brengen door uit te leggen dat de chickendance ("I don't want to be a chicken, I don't want to be a duck, so I shake my but na na na na") een traditionele functie heeft in zowel de Canadese als Nederlandse cultuur. Waar wij deze dans uitoefenen op het Koningslied* bij de inhuldiging van Willem-Alexander, dansen ze hem in Canada om de lente in te wijden. De but-move werd een teken om de sneeuw weg te zwiepen en de chicken-move één tegen roddels over het Koninklijk paar. De Hong Kong-nezen vonden het prachtig, al wisten ze stiekem ook wel dat we een flauwekul verhaal aan het ophangen waren. Iedereen stond te dansen, wauw!

* en ik moet toegeven dat het nog niet eens een zo heel slecht idee is gezien de kwaliteit van het nummer...

Na het feest verplaatsten een aantal exchange studenten, een aantal locals en ik ons naar het zwembad op campus, de enige plek waar ze na 10 uur alcohol verkopen. Hier hebben we de locals nog wat meer geleerd over de Europese cultuur: bierspelletjes. Daarna zijn we met z'n allen, onverantwoord en in het geval van de locals, behoorlijk aangeschoten, het zwembad in zijn gedoken. Verboden of niet, de bewaker deed niks te hebben gezien...

De volgende dag vertrok ik na mijn college 's ochtends per metro naar Shenzhen om daar de trein te nemen naar Guangzhou. Toch een gek land, China: het is de enige plek waar je bij het crossen van de border de service kunt beoordelen met een smiley. Hoe kun je dan nog serieus genomen worden? Bovendien kon ik eenmaal in de trein de luchtvervuiling met de minuut zien toenemen en werd het gangpad op z'n minst twee keer schoongemaakt. Contradictie? Wat mij betreft wel.

In Guangzhou werd ik door mensen van Ap's werk opgepikt en naar het hotel gebracht, vanaf waar we vertrokken richting een restaurant gespecialiseerd in eten uit Sichuan, spicy dus! Na verschillende niveau's in aangeduid met 1 tot 5 sterren te hebben geprobeerd, verplaatsten we ons naar een KTV, karaoke bar, om onze kelen schor te zingen. Yellow Submarine, Pokerface, Robbie Williams, niks ontbrak voor een fantastische, Chinese stijl, avond.

De volgende ochtend gingen Ap en ik naar de Canton Tower om ons naar beneden te laten vallen in de Skydrop. De toren, die is ontworpen door een Nederlandse architect, staat zeker symbool voor de ontwikkelingen in de stad die de laatste tien jaar uit de grond is gestampt in opdracht van de Chinese overheid: robuust, maar erg sierlijk. Na een typische Canto-lunch verplaatsten we ons richting de universiteit waar we een rondleiding, inclusief stof-reducerende pakken, kregen in de cleanrooms en Appie een aantal verplichtingen had. 's Avonds werden we uitgenodigd voor een diner met de vice-president van de universiteit, waar het proosten en drinken van de wijn meer centraal stond dan het verrukkelijke eten zelf. Een bijzondere traditie en cultuur, en bovendien trots op mijn vadertje die het toch mooi zo ver heeft geschopt dat de mensen hier hem op handen en voeten dragen!

Met z'n allen hebben we hem op de bus gezet en uitgezwaaid, op zijn weg naar Nederland. Ik ben een nacht langer gebleven en heb deze ochtend de trein teruggenomen naar Hong Kong waar het studeren nu eindelijk moet beginnen. Het semester is omgevlogen, en ik kan niet wachten tot het 20 mei is en mijn rondreis door Azië van start gaat...

Nog even doorbijten dus!

Ps. Klein feitje: er zijn geen tampons in Hong Kong, wel 50 cm lang maandverband. Om het te visualiseren, dat is zo ongeveer de lengte van mijn arm!

Pps. Ik heb een polaroid camera gewonnen met een fotocompetitie van de universiteit! Tweede prijs!

Ppps. Misschien moet ik toch overwegen reisrondleidster te worden in Shenzhen en Hong Kong, gezien het feit dat ik op z'n minst 15 mensen heb uitgelegd hoe ze naar hun bestemming moesten komen. Blijft lastig, de grens oversteken ;-))