Aftellen

Nog maar één maand. 30 dagen om precies te zijn. En dan stapt deze lady in het vliegtuig. Het visum is binnen (de universiteit vond de twee alcoholische consumpties per week blijkbaar geloofwaardig klinken), de papieren ready en ik heb zelfs al een lift aangeboden gekregen van het vliegveld naar de campus. Goed voor elkaar! So, what's next?

1. mijn onderhuurder mailen
2. mijn vakken dit semester halen*
3. een aanvullende reisverzekering afsluiten
4. over vaccinaties informeren
5. skiën
6. mijn koffer pakken
7. zorgen dat ik mijn vlucht niet mis

* er moet wel iets flink goed mis gaan, mocht dit niet het geval zijn

Oftewel - kort samengevat: was het maar vast vakantie!

Hoogmoed komt voor de val, en het realiseren komt altijd later. Want wat betekent het eigenlijk dat ik nu een half jaar weg ga? Wie ga ik allemaal missen? Wat ga ik doen, mocht het ontzettend tegen vallen? En, niet onbelangrijk, wat als ik daar wil blijven?

Vragen die nu nog onbeantwoord zijn. En die dat ook nog zullen blijven voor op z'n minst - laat ik zeggen - twee maanden. Dat maakt het spannend, exciting, maar ook eng. Het komt allemaal dichtbij, en ook alleen nog maar dichterbij - we kunnen tenslotte, en helaas, nog steeds niet tijdreizen...

Goed, we ademen door, gaan nog even twee weken knallen, en dan mijn familie vermaken met mijn aanwezigheid, voordat ik naar de andere kant van de aardbol vertrek. Het aftellen kan beginnen!

Tot vanuit.... ergens op aarde,

Line