Universities

Om een idee te krijgen wat ik wil doen na mijn vwo-examen, besloot ik om ook eens een kijkje te nemen bij de universiteiten in Boston. Want zeg nou zelf: nu ben ik er toch. Vandaar dat op 15 juli de eerste campus tour gepland stond bij Boston University (BU), waarschijnlijk het minst bekendst van de drie. Meteen bij aankomst voelde ik me ontzettend op mijn gemak en bleek dat studeren hier toch iets heel anders in dan in Nederland. Veel studenten melden zich “undecided” aan bij een universiteit, wat betekent dat er nog geen studierichting gekozen hoeft te worden, maar dat je gewoon vakken kiest die je leuk lijken. Zo kun je bijvoorbeeld natuurkunde, maar ook fotografie en creative writing volgen!

29 juli brachten we een bezoekje aan Harvard, waar meteen al duidelijk werd dat ze hier niet zo’n gelikt praatje nodig hadden om studenten te trekken: die komen toch wel, Harvard staat niet voor niets aangeschreven als de beste universiteit van de wereld. Ook hier woont net als bij BU 90% van de studenten vier jaar lang op de campus en kun je ook van allerlei vakken volgen. Er bestaat zelfs de mogelijkheid om Spaans als beginneling te volgen of – als er minimaal twee studenten zijn die interesse tonen, dan wordt er namelijk speciaal een professor ingehuurd – Nederlands!

Gister hebben we MIT (Massachusetts Institute of Technology) bezocht, natuurlijk ook helemaal geweldig. Dit bleek duidelijk de rijkste van de drie, met zelfs een gebouw ontworpen door Frank Gehry! (Guggenheim Museum, Bilbao) En daar volg je dan je colleges! Ook hier bleek het aanbod van vakken ontzettend groot, al zijn een aantal exacte vakken verplicht. Als je daarnaast nog een vak wil volgen, wat zij niet aanbieden, bestaat er de mogelijkheid om bij Harvard aan te kloppen.

Natuurlijk allemaal ontzettend gaaf, maar ook heel duur. (zo’n $50.000 per jaar – en dat vier jaar lang) Daarnaast is het aanmeldingsproces heel anders dan dat in Nederland. Omdat de high schools in de Verenigde Staten allemaal een ander niveau hebben, bestaan er zogenaamde SAT en SAT Subject testen, die de meeste universiteiten verplicht stellen. Daarnaast moeten er verschillende motivatiebrieven geschreven worden en twee aanbevelingen van leraren. Omdat de Amerikaanse scholier zich niet voor één, maar zich voor ten minste drie (kan oplopen tot wel zeven) universiteiten aanmeldt, is dit een heel gedoe. En dan nog aangenomen worden!

Boston is een geweldige studentenstad, en wat zou ik hier ontzettend graag studeren. Probleem 1: maar 6,7% van de mensen, die zich aanmelden, wordt ook degelijk toegelaten. Probleem 2: geld. We zullen zien!