Sleeën op de golven

Maandag kwamen Arjan en Gerdy aan in Boston voor de laatste stop van hun vakantie in de United States: een bezoekje brengen aan de Van den Bergjes (/Vos) in hun enorme huis in Belmont. We ontvingen ze met een typische Amerikaanse barbecue: huge steaks, al hadden we er maar vijf voor ons negenen. (we wilden liever niks weggooien) Dinsdag gingen we met z’n allen naar de Red Sox om ons favoriete baseball team aan te moedigen en woensdag vertrokken we dan eindelijk met z’n allen richting Cape Cod, een schiereiland onder Boston.

Bij aankomst hebben we meteen het strand verkend en hebben we daarna heerlijk vis gegeten in Hyannis. ’s Avonds werd er onder de kids (Bart, Joran, Sofie en Remo) flink op de gameboy gespeeld op één of ander nieuw spelletje, terwijl de ouders een biertje dronken op het terras. Helaas kon ik mij bij beiden niet mengen en heb ik een sprint in mijn boek gemaakt. De volgende dag wilden we, ondanks de voorspellingen riepen dat het zou gaan regenen, gaan fietsen. Nou dat hebben we geweten: bij terugkomst waren we helemaal doorweekt en zaten we onder de modder…

Nadat we ons hadden afgespoeld in het zwembad en een heerlijke lunch naar binnen hadden gewerkt, ging ik met mama het eiland een beetje verkennen. We zijn onderweg echt prachtige stranden en leuke dorpjes tegengekomen. Kortom een beetje vergelijkbaar met onze Nederlandse eilanden. (behalve dan het feit dat ik hier niet mag drinken)

Vrijdag, onze laatste dag op Cape Cod, zijn we (zonder Arjan en Gerdy) naar een strand geweest, waar ze de hoogste golven hadden, die we tot nu toe zijn tegengekomen aan de oostkust van Amerika. Vandaar dat wij onze boogie boards tevoorschijn haalden en onze skills lieten zien aan de rest van de strandgangers. Maar wat bleek: de boards, die wij al zo’n drie maanden aangezien hadden voor boogie boards, bleken slees te zijn!!

Helaas was het rond twee uur uit met de pret en moesten we op tijd naar huis voor…..

(wordt vervolgd)