Veilig aan de overkant!
Door: opzoeknaaravontuur
Blijf op de hoogte en volg Line
04 Mei 2010 | Verenigde Staten, Boston
Nog in de waan van het kampioenschap van twente begon vanochtend – wat alweer een eeuwigheid geleden lijkt – ons avontuur pas echt: na heel wat passen en meten om alle koffers de 23 kilo net niet te laten raken (ik presteerde het zelfs om aan de 33 te komen…), vertrokken we vanochtend kwart voor 10 richting schiphol. Daar wachtte ons een (niet geheel onverwachte) verrassing: oma kwam ons met Rob, Madeleine en Maroucha uitzwaaien.
Eenmaal in het vliegtuig beginnen de Amerikaanse trekjes toch wel snel de overhand te krijgen: keuze uit wel 40 films, waarvan een groot deel nog in de bioscoop draait in Nederland. Hoe wil je die in vredesnaam allemaal bekijken tijdens een vlucht van acht uur?? Wat een luxe, en wat ontzettend overdreven. En moet je nagaan hoe snel wij ons aan dit verwende gedrag aanpassen: “dan kunnen we toch nog kiezen?”
Uiteindelijk zijn we om 16.23 aangekomen (plaatselijke tijd – 22.23 in Nederland) op Logan Airport in Boston. En dat viel vies tegen: de regendruppeltjes zaten nog op de ruiten van het vliegtuig, waar blijft die 28 graden en stralende zon? Uiteindelijk viel het allemaal wel mee en bleek het toch vrij warm: ik miste mijn korte broek, die ik ergens had verstopt in mijn koffer.
Na nog wat gedoe met mijn visum, harvard wilde mij kennelijk ook uitnodigen om daar te komen als professor (fout gemaakt op het consulaat in Amsterdam, gelukkig mocht ik wel gewoon het land in - je weet het nooit met die gekke Amerikanen!), zijn we eindelijk in wat we de komende tijd ons huis moeten noemen. Ziet er prima uit, maar toch moeilijk om te bedenken waar je moet slapen met zes slaapkamers. En wat moeten we nu met 3 ovens en 2 afwasmachines…?
Maar, het is nu tijd om naar bed te gaan. Want zelfs een Nederlandse stapavond zou rond deze tijd ten einde lopen: 04.42, en dat terwijl het hier pas tien over half elf is! Ik ben veilig aangekomen aan de overkant van de oceaan en ga nu mijn nieuwe bedje opzoeken.
Liefs,
Line
Ps. Oh, en Sanne: onze dekentjes waren wel lang genoeg.
Eenmaal in het vliegtuig beginnen de Amerikaanse trekjes toch wel snel de overhand te krijgen: keuze uit wel 40 films, waarvan een groot deel nog in de bioscoop draait in Nederland. Hoe wil je die in vredesnaam allemaal bekijken tijdens een vlucht van acht uur?? Wat een luxe, en wat ontzettend overdreven. En moet je nagaan hoe snel wij ons aan dit verwende gedrag aanpassen: “dan kunnen we toch nog kiezen?”
Uiteindelijk zijn we om 16.23 aangekomen (plaatselijke tijd – 22.23 in Nederland) op Logan Airport in Boston. En dat viel vies tegen: de regendruppeltjes zaten nog op de ruiten van het vliegtuig, waar blijft die 28 graden en stralende zon? Uiteindelijk viel het allemaal wel mee en bleek het toch vrij warm: ik miste mijn korte broek, die ik ergens had verstopt in mijn koffer.
Na nog wat gedoe met mijn visum, harvard wilde mij kennelijk ook uitnodigen om daar te komen als professor (fout gemaakt op het consulaat in Amsterdam, gelukkig mocht ik wel gewoon het land in - je weet het nooit met die gekke Amerikanen!), zijn we eindelijk in wat we de komende tijd ons huis moeten noemen. Ziet er prima uit, maar toch moeilijk om te bedenken waar je moet slapen met zes slaapkamers. En wat moeten we nu met 3 ovens en 2 afwasmachines…?
Maar, het is nu tijd om naar bed te gaan. Want zelfs een Nederlandse stapavond zou rond deze tijd ten einde lopen: 04.42, en dat terwijl het hier pas tien over half elf is! Ik ben veilig aangekomen aan de overkant van de oceaan en ga nu mijn nieuwe bedje opzoeken.
Liefs,
Line
Ps. Oh, en Sanne: onze dekentjes waren wel lang genoeg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
