Hitte in Guangzhou

Aangekomen in Guangzhou sloeg de hitte toe: dertig graden en minimaal 70% vochtigheid. Voor ons Nederlanders na de koel- en frisheid (lees: no sweat) van Tibet en Yunnan, om het zacht uit te drukken, een drama. De vlucht verliep, nu ook onze laatste messen uit Lhasa bij de security ingenomen waren, goed. Business klas, eigen tv’s, goede service en ook nog eens Mingliang en Lingling, mensen van Ap’s werk, die ons op het vliegveld kwamen ophalen. Goed geregeld!

Binnen is het de omgekeerde wereld: airconditioning waarbij je een winterjas aan wilt doen en waarbij je, als je niet oplet, zo een verkoudheid te pakken hebt. We werden naar het hotel gebracht, een restaurant en tenslotte naar de Pearl River waar een boot op ons stond te wachten. Veertig minuten over de rivier cruisen, met uitzicht over verschillende bruggen, hoge gebouwen en, last but definitely not least, de Canton Tower die in de kleuren van de regenboog verlicht werd. We dronken bier, aten watermeloen en praatten bij. Erg gezellig om alle mensen van Appie’s werk in Guangzhou weer te zien.

De volgende dag gingen we met Appie en “zijn” werkgroep hier de universiteit bekijken, waar ik twee maanden geleden ook al een bezoekje aan had gebracht. We aten Japans (hmmmmm, sashimi!) en zagen hoeveel foto’s er van onze vader genomen werden. Een grote man hier, letterlijk en figuurlijk, dat mocht duidelijk zijn! 

Met de jongens deden we nog eens de skydrop op de top van de Canton Tower, maar het meest indrukwekkende was misschien toch wel het bordje waarop stond aangegeven dat het verboden is om een parachute mee naar boven te nemen. Evenals het bord op de top: no climbing over the railing. Alsof iemand het ooit overwogen heeft…

’s Avonds werden we meegenomen naar een enorm visrestaurant waar we in de keuken zelf het eten mochten uitzoeken, wegen en we konden zien hoe de vissen (echt enorme vissen!) geslacht werden. Krab, garnalen, kabeljauw, steenvis, kreeft. Alles zwom er rond, en lag vervolgens, gekookt en wel, op onze tafel samen met de wijn, het bier en de mangojuice die we besteld hadden. Wat ga ik het eten en de tafelmanieren – gambe gambe gambe – missen hier in China!

Tot de grote verrassing zat er in onze kamer waar we aten, Amerika genoemd, waarschijnlijk vanwege haar capiciteit, naast wc en mini-keukentje voor de bediening ook een kamer met daarin een echte Mahjong tafel. Feest voor de familie die ik in de afgelopen weken het typisch Chinese spel geleerd heb, eindelijk konden de talenten geshowd worden.

Vanmiddag vertrekken we naar Hong Kong. Terug naar Hong Kong, een klein beetje huis. Misschien slaat het China-virus nu eindelijk over!