Appy en Appie

Daar stond hij dan, een kop boven zijn omgeving uitstekend, in een wat warme outfit voor het klimaat hier in Hong Kong en met een winters-wit gezicht: mijn vader!

Samen hebben we de metro gepakt naar Mong Kok, waar ik voor twee nachten een hotel had gereserveerd in het Chinese thema van "one size fits all" - een klein bed, een kleine kamer en een deken die in de Nederlandse maten voor slechts één persoon bedoeld is. Welkom in Hong Kong! Eenmaal gesettled zijn we op zoek gegaan naar een restaurant in de buurt om ons te laten verrassen met een traditionele Oosterse maaltijd. En verrast, dat waren we zeker: de ober, door wie we ons hadden laten adviseren, schotelde ons een hot pot voor met kip. Een hele kip dus, inclusief poten, spieren en, uiteraard, hoofd! Voor degenen die niet net op het punt staan wat te eten, zie de bijgevoegde foto voor een kleine impressie...

Hiermee dachten we dat de Chinese factor zijn toppunt bereikt had deze avond, echter hadden we Appy toen nog niet ontmoet. Het eten was op en de rekening was gevraagd, toen Appy ons aansprak. Een Chinese man, mijn vaders leeftijd, pratend over zijn dochter die onlangs getrouwd was hier in Hong Kong. Hij was trots, en wellicht ook een beetje dronken, toen hij ons een biertje en dim sum aanbood. Oh, en of mijn vader mijn man was, want dat bleken hij en de ober vanuit te gaan - zie ik er nou uit als vijftig, of is het mijn vader die nog zo jong van geest is?

Na het afscheid van Appy, zijn mijn vader en ik, via een omweg langs de Kowloon Harbor om de wolkenkrabbers te bekijken, weer in het hotel beland om ons voor te bereiden op de volgende dag: hiken naar de Big Buddha! Met een, de woorden van een professor citerend, "klef en glibberig" ontbijt achter de rug (dim sum, voor de duidelijkheid), hebben we de metro gepakt naar Lantau Island. Dit eiland, dat huis biedt aan een 34 meter hoog boeddha beeld, is niet alleen een toeristisch hoogtepunt, maar laat ook een heel ander beeld van Hong Kong zien: groen, heuvelachtig en licht-bebouwd. Ideaal dus voor een doordeweekse vrijdag!

De hike verliep soepel, ook al hadden we het begin van de trail misschien niet zo makkelijk kunnen vinden zonder de hulp van een Chinees (het blijft toch grappig hoe alle mensen hier 10 minuten met je meelopen na het wijzen van de weg), en het uitzicht was zeker alle traptreden waard. Na ongeveer een uur onderweg te zijn, kwam ons uitpunt in zicht: de Big Buddha, en groot is 'ie!

Toen we er eenmaal waren hebben we, zoals dat hoort volgens het boeddhistische geloof, een vegetarische lunch meegepakt en zijn we per ferry naar het echte centrum van de stad gegaan, HK Island. Omdat we onze portie sport deze dag al achter de rug hadden, hebben we ons op het eiland zelf laten vervoeren door de langste (buiten) roltrap van de wereld. Het mocht dan geen spitsuur zijn, per seconde kwam er zeker minimaal een persoon voorbij. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het slimme idee om hem 's ochtends naar beneden en de rest van de dag naar boven te laten gaan......

We hebben heerlijk Thais gegeten, ik aan het bier, m'n vader aan de cola (jammer he, Ap, zo'n alcoholvrije maand!?), en gezien de rij voor de tram en onder het mum van "alles is goedkoper hier" zijn we per taxi naar de Peak gegaan om de stad eens van boven te bekijken. In één woord: top! Bij terugkomst in Mong Kok zijn we langs de verschillende nachtmarkten geslenterd op zoek naar souvenirs voor het thuisfront (geen zorgen, ik verklap nog niks!). Het kost dan wel wat onderhandelen, maar dan heb je ook wat leuks, voor een leuke prijs!

Voordat m'n vader weer vertrok vannochtend, hebben we nog een laatste keer dim sum gegeten. Deze keer aan tafel samen met twee Chinese, oude mannetjes, die ons vreemd aankeken toen ik de ober vertelde dat we zeker geen kippenpoten/-voeten besteld hadden.... dat culturele eigenaardigheidje gaat er niet in, vrees ik, nog niet en misschien wel nooit niet...

Bij terugkomst op de campus, stond er nog een laatste Lion Dance practice op het programma: zo'n 40 man, 2.5 uur en 9 leeuwenpakken zijn er nodig om een performance die slechts 10 minuten duurt voor te bereiden... Morgen is het zover, de 50e verjaardag van de universiteit, en ik ben een leeuw. ROARR!

Bye bye, bye bye!


Ps. Tip voor Trudy:
Wil je punten scoren, zet dan de broodmachine aan vannacht. Ik heb zo'n vermoeden dat m'n vader na al die dim sum wel een bruine boterham met oude kaas kan gebruiken. Oh, en koffie!