6 uur lang nieuw jaar

Na drie dagen dobberen in zee kwamen we erachter dat de surfboards die we hadden uitgezocht net iets te hoog (of letterlijk: laag) gegrepen waren: het bleek stukken makkelijker (maar nog steeds niet echt makkelijk) met een langer, dikker en/of breder board. Maar dit deed de pret niet te zeer, en hoe kan het ook, op een plek waar je tegelijkertijd je voeten in het zand kunt hebben, een cocktail in de hand, een verbranding op je rug en je gezicht in de zon, luisterend naar de muziek van verschillende tentjes die elkaar proberen te overstemmen. En zo nu en dan is er ook nog een prachtige zonsondergang, of verwen je jezelf met verse visgerechten. Oh het strand, wat is het fijn.

Misschien komt het doordat ik mijzelf totaal niet zie als een 'beach person', maar zodra we Canoa verlieten om nieuw jaar te vieren in Quito, kon ik slechts nog maar vooruitkijken naar onze tijd aan de Carribische kust. De week voor ik terug vlieg om vervolgens een week later te beginnen met studeren gaan we stress lozen in Colombia, op het strand dus. De tickets zijn geboekt, het staat vast: snorkelen, oude, romantische steden en helder water. Wat wil je liever om een, nu al fantastische, maar een nog fantstischer wordende, lange reis af te sluiten?

In Quito aangekomen, bleken we de meest naïve reizigers te zijn: drie hostels op rij hadden geen plek. En wat dachten we dan ook wel, een gezellig, cosy hostel dat de dag voor nieuw jaar nog een plaats voor ons zou hebben? Gelukkig is Quito groot en vonden we een goedkoop hotel te midden van het party district. Bars vol met pooltafels, pitchers bier en oneindige happy hours. Dé plek om nieuw jaar te vieren en om naar de bioscoop te gaan. De Hobit, in 3D, vanuit VIP seats. Ja, je leest het goed: Julius' obsessie met bioscopen heeft een nieuw level bereikt. Maar het was de extra 2 dollar zeker waard. Stoelen die 180 graden naar achter klappen en de beste plekken in de zaal. En seat-service met bekers cola die groot VIP zeggen. Wat een feest!

En het feest werd alleen nog maar beter toen we erachter kwamen dat nieuw jaar hier gelijk staat aan halloween: kinderen met enge maskers, mannen die als vrouw verkleed waren in sexy rokjes met daaronder sexy behaarde benen, felgekleurde pruiken en een bier drinkende menigte. Het gekste van alles waren nog wel de scams op straat. De als vrouw verkleede mannen spanden een koord over de weg om vervolgens 'tol' te vragen van de passerende auto's. Sommigen deden het echt leuk, met een echte dans op de motorkap, anderen waren slechts uit op geld met toeterende auto's die niet wilden wachten. We hebben de gekste dingen gezien, wat een rare traditie.

Zelf maakten we deel uit van de crowd, met onze clownspruik en heksenhoed die we in La Paz gekocht hadden om een coole en 'andere' topfoto te nemen op Bolivia's hoogste berg, Sajama. Want wie doet dat nou met een grapje - bijna niemand. Om zes uur 's avonds begon voor ons het feest, nieuw jaar in Europa. Met flink wat caipirihna's en shots. We feestten zo goed dat we qua alcoholconsumptie geen verschil maakten met de ouders die we skypten rond 1 uur 's nachts in Nederland en Duitsland en zelfs ZO goed dat we door het Ecuadorse nieuwe jaar heen sliepen. Om 10 over 12 werden we wakker van het vuurwerk en de wekker die al minstens twintig minuten een poging deed ons uit bed te jagen. Resultaat: het vuurwerk hadden we gemist, maar gelukkig konden we nog steeds de papier-maché poppen aanschouwen die ze hier traditioneel verbranden en in elkaar schoppen tijdens de festiviteiten. Ik vind het zeker niet gek dat er onlangs een wet is gekomen in Ecuador die het verbiedt om politici of andere bekenden te papier-maché-en, het is een waar gebeuren.

En wij? Wij dronken, met opkomende kater, een biertje, aten ijs en gingen naar bed. Zes uur lang nieuw jaar is meer dan genoeg.....

Wijzelf zijn het dus niet zo knallend begonnen, maar ik wens jullie alsnog een knallend 2015!