Toppunt der chillings: Isla del Sol

Wat doe je na de hoogste berg van Bolivia te hebben beklommen? Chillen - juist ja, en goed! We hadden bijna een week nodig om te herstellen, om alle ziektekiemen ons lichaam te laten verlaten, bij te slapen, bij te ademen en bij te drinken. Want laten we eerlijk zijn, op Sajama moest zeker meer dan één cocktail gedronken worden!

Naast al die cocktails ging ik met Milton (onze voormalige couchsurfer) naar Valle de las Ánimas net buiten La Paz en bezochten we de donderdagsmarkt in El Alto waar ze maar dan ook echt alles verkochten. Autobanden die in Nederland zeker niet door de APK zouden komen, computeronderdelen die we thuis gratis en voor niets bij het grof vuil zetten en kleren die men niet zou durven geven aan het goede doel. Maar ook gestolen telefoons, vers geperste orange juice voor minder dan een kwartje en meters aan speelgoed. Een groot paradijs dus en reuze interessant!

Dit weekend stuitte onze zogenaamde "chillings" op een hoogtepunt. Isla del Sol, een prachtig eiland te midden van het Titicaca meer. Super mooi, maar ook super toeristisch - de Lonely Planet zegt niet voor niks dat er meer pizzaria's op het eiland zijn dan truchas (de beroemde vis hier) in het gehele meer. En het meer is enorm! Desondanks was het het ultieme vakantiegevoel om wakker te worden met uitzicht op het meer, op de Cordillera Real en op de huizen van de indigenous people op het eiland!! Wat een paradijs!

De tweede dag deden we een hike van het zuiden van het eiland naar het noorden en terug. Een zogenaamde Inca Trail. Zes uur wandelen in totaal, heen en terug, met een zwembreak op het "Inca strand" naast oude Inca ruïnes. Super mooi, met geweldig uitzicht en een welverdiende zonsondergang als afsluiter.

Inmiddels hebben we de boot terug genomen naar Copacabana waarvandaan we vanavond een bus nemen naar Arequipa, Peru. Maar eerst is het tijd voor meer lekker eten en het inslaan van toeristische items - vanaf nu wordt het alleen maar weer duurder, dus we kunnen het er beter maar van nemen!

Ps. Het mag dan wel duurder zijn in Peru, wat ik zeker niet ga missen is de gillende en schreeuwende vrouwen hier. Ja vrouwen, middle-aged, die alsmaar om aandacht zeuren om iets aan je te verkopen. Op zich is daar niks mis mee, maar hoe ze hun stemmen zo verschrikkelijk krijgen??! Daar is het gekras op een schoolbord niks bij.....