EBC, het nieuwe ABC?
Blijf op de hoogte en volg Line
22 Juli 2013 | China, Lhasa
Een drama rit van tien uur over hobbelige weg en een verschrikkelijk slechte nacht op 5024 meter. Dat alles om, om half zeven ’s ochtends, een glimp te kunnen opvangen van Qomolangma – oftewel, de Mount Everest. Weer terug op een veilige 3650 heb ik nog steeds het gevoel dat ik in oxygen-need ben, met een hyperventilatieneiging en zware adem. Maar het uitzicht was het waard! Volgende keer op naar de top?
Met onze “alien permits” op zak vertrokken we vanaf Szighatse naar het EBC, het Everest Base Camp, waar we in tenten onder Jak-wollen dekens een recordnacht wat hoogte betreft zouden doorbrengen. De rit zou zo’n zes uur duren. Dat hebben we geweten: onze auto was duidelijk niet voor de rit gemaakt (geen 4 bij 4), onze Chinese maffiabaas deed zijn naam geen eer aan (hij had de ballen niet om het gaspedaal flink in te drukken), de snelheidscontroles – die overigens meer voor de Chinese “ultimate control” dan voor de snelheid waren – waren een pain in the ass en een brug in de bouw hield het verkeer voor minstens anderhalf uur op. Om half 11 ’s avonds kwamen we aan. Enige meevaller: het prachtige uitzicht vanaf de WC. Die was namelijk buiten, in het maanlicht dat tegelijkertijd ook de Everest verlichtte – gelukkig hebben we gekkere WC’s gezien!
Slecht slapen doe ik wel eens, maar JEEEH wat hakte die hoogte erin! Met een ademhaling die vertraagt wanneer het lichaam in rusttoestand (slaap) is, werd ik bijna om het uur wakker geschud met het gevoel dat ik zuurstof nodig had, en snel. Paniek, paniek, want zelfs in je dromen begint de zuurstof een schaarste te worden. Goede hoogtetraining? Zeker. Comfortabel? Nee.
Gek genoeg had ik de volgende ochtend weinig last. Na om half zeven te zijn opgestaan omdat een aantal gekken (bedankt Ap!) aan het praten waren over het geweldige zicht op de berg, liepen we vervolgens naar het hoogste punt dat wij met onze permits bereiken mochten: het Everest Base Camp op 5200 meter, zoals stond aangegeven op het bord dat absoluut niet beklommen mocht worden – dat deed ik dus wel, gevolg: een Chinese militair die snel de foto’s van de camera verwijdert.
We bezochten de hoogste monastery ter wereld, reden over een pas van 5250 meter (recordpas en –plas!) en verbaasden ons over het feit dat zelfs aan de voet van de Everest het Chinese mobiele netwerk ons niet in de steek laat: overal hebben we bereik.
Inmiddels zijn we weer terug op “laagte” na een tussenstop in Shigatse waar we een van de grootste monasteries, gewijd aan de Panchen Lama, de hoogste – hoewel niet de beroemdste – Lama in het boeddhisme, bezochten. De huidige reïncarnatie bevind zich in Beijing onder het oog van de Chinese overheid (zo heeft zij namelijk meer invloed op Tibet en de keuze van de nieuwe Dalai Lama). Interessante politiek, en moeilijke vragen die we onze tourguide niet konden en/of mochten stellen. Hij was er daarentegen erg benieuwd naar of wij in Nederland whisky voor het ontbijt drinken. Vooroordelen zitten overal!
Morgen vliegen we naar Kunming, om een week door te brengen in Yunnan provincie, in Lijiang en bij de Tiger Leaping Gorge. Geweldige dingen hebben we in Tibet gezien, al is wat je niet te zien krijgt misschien nog wel interessanter. Ik was al gefascineerd door China, nu ben ik dat zeker. Er zijn nog zoveel dingen die ik niet snap, niet weet….. nog twee weken, bijna te kort!
Met onze “alien permits” op zak vertrokken we vanaf Szighatse naar het EBC, het Everest Base Camp, waar we in tenten onder Jak-wollen dekens een recordnacht wat hoogte betreft zouden doorbrengen. De rit zou zo’n zes uur duren. Dat hebben we geweten: onze auto was duidelijk niet voor de rit gemaakt (geen 4 bij 4), onze Chinese maffiabaas deed zijn naam geen eer aan (hij had de ballen niet om het gaspedaal flink in te drukken), de snelheidscontroles – die overigens meer voor de Chinese “ultimate control” dan voor de snelheid waren – waren een pain in the ass en een brug in de bouw hield het verkeer voor minstens anderhalf uur op. Om half 11 ’s avonds kwamen we aan. Enige meevaller: het prachtige uitzicht vanaf de WC. Die was namelijk buiten, in het maanlicht dat tegelijkertijd ook de Everest verlichtte – gelukkig hebben we gekkere WC’s gezien!
Slecht slapen doe ik wel eens, maar JEEEH wat hakte die hoogte erin! Met een ademhaling die vertraagt wanneer het lichaam in rusttoestand (slaap) is, werd ik bijna om het uur wakker geschud met het gevoel dat ik zuurstof nodig had, en snel. Paniek, paniek, want zelfs in je dromen begint de zuurstof een schaarste te worden. Goede hoogtetraining? Zeker. Comfortabel? Nee.
Gek genoeg had ik de volgende ochtend weinig last. Na om half zeven te zijn opgestaan omdat een aantal gekken (bedankt Ap!) aan het praten waren over het geweldige zicht op de berg, liepen we vervolgens naar het hoogste punt dat wij met onze permits bereiken mochten: het Everest Base Camp op 5200 meter, zoals stond aangegeven op het bord dat absoluut niet beklommen mocht worden – dat deed ik dus wel, gevolg: een Chinese militair die snel de foto’s van de camera verwijdert.
We bezochten de hoogste monastery ter wereld, reden over een pas van 5250 meter (recordpas en –plas!) en verbaasden ons over het feit dat zelfs aan de voet van de Everest het Chinese mobiele netwerk ons niet in de steek laat: overal hebben we bereik.
Inmiddels zijn we weer terug op “laagte” na een tussenstop in Shigatse waar we een van de grootste monasteries, gewijd aan de Panchen Lama, de hoogste – hoewel niet de beroemdste – Lama in het boeddhisme, bezochten. De huidige reïncarnatie bevind zich in Beijing onder het oog van de Chinese overheid (zo heeft zij namelijk meer invloed op Tibet en de keuze van de nieuwe Dalai Lama). Interessante politiek, en moeilijke vragen die we onze tourguide niet konden en/of mochten stellen. Hij was er daarentegen erg benieuwd naar of wij in Nederland whisky voor het ontbijt drinken. Vooroordelen zitten overal!
Morgen vliegen we naar Kunming, om een week door te brengen in Yunnan provincie, in Lijiang en bij de Tiger Leaping Gorge. Geweldige dingen hebben we in Tibet gezien, al is wat je niet te zien krijgt misschien nog wel interessanter. Ik was al gefascineerd door China, nu ben ik dat zeker. Er zijn nog zoveel dingen die ik niet snap, niet weet….. nog twee weken, bijna te kort!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
